Klein wild in de tuin

Gisteren, tijdens mijn ochtendwandeling met de hond in de tuin, werd ik verrast door een vreemd geluid tussen de bladeren. In eerste instantie dacht ik dat het de wind was of misschien een egeltje, maar het bleek iets heel anders te zijn. Een heel schattig klein everzwijntje zat zielig weggekropen tussen de herfstbladeren. Waarschijnlijk was hij, tijdens zijn vaste ochtendwandeling met zijn familie, alleen achtergebleven en kon hij de uitgang van de tuin naar het bos niet meer vinden.

Na een flinke poging om hem te vangen (wat een zeer goede ochtend gymnastiek was trouwens) rende hij uiteindelijk het bos in en konden we hem niet meer vinden. 's Middags hebben we nog een poging gedaan, want we hadden inmiddels op internet gelezen dat z'n klein beestje het alleen hoogstwaarschijnlijk niet zal   redden. Uiteraard kon ik, als echte dierenvriend, het niet laten om het hele bos uit te kammen in de hoop het kleine diertje alsnog te vinden en hem als een ware everzwijn moeder onder mijn hoede te nemen. We hebben hem niet meer gevonden. Laten we hopen dat hij het spoor van zijn moeder in het bos heeft terug gevonden en hij gewoon weer met zijn familie herenigd is.

Helaas waren we zo druk bezig om hem te vangen dat we geen foto hebben gemaakt van het snoezige diertje. Ik heb daarom een foto gezocht op internet zodat jullie toch kunnen zien hoe schattig hij was. Kijkend naar dit lieve snoetje met zijn gestreepte pyjama vacht, kun je je niet voorstellen dat hij over een paar maanden net z'n groot, angstaanjagend zwijn is als zijn vader. En geloof mij, die kom je liever niet tegen tijdens je wandeling.

Bron foto: Agami.nl